Posłuchaj ptaków śpiew... 1

Pierwszy raz to piszę, chociaż tak naprawdę to chyba tysięczny. Prowadzę pewne rozmowy na swój temat, które niekoniecznie powinny ujrzeć światło dzienne. W tym czyha cała idea robienia tego, co należy. Ale prawda jest o wiele głębsza. Patrząc na proste zdanie, można zobaczyć w nim coś więcej tylko dzięki temu, że więcej czasu przy nim spędzimy.

Moja historia jest jak każda inna. Znasz opowieści i te z krypty i te z osiedla. Zaczynało się, będąc małym robaczkiem, a kończy się w niebie albo piekle.

Nic nie jest prawdą poza tym, co sam wymyślisz. Nie wiem na ile to cudotwórcze jest. Z pewnością Bóg o wiele bardziej znałby się na tym temacie niż ja.

Słowo B Ó G. 

Dzisiaj miałem taką krótką refleksje. Współczuję tym, którzy nie mają Boga w swoim życiu. Przecież świat w którym on istnieje jest o wiele bardziej sensowy niż jego brak. Chociaż powinniśmy się go czasem bać. Jest nieobliczalny. Rozumiesz?

Miałem użyć rąk do pisania, ale używam nóg. Ćwiczenia takie dla zdrowego ducha. Ludzie wierzą w duchy. Filmy mówią o demonach, ale i tak najlepszym demonem jesteś Ty.

Z Tobą chciałem zwiedzić świata kres. Pojechać tam w końcu na drugi brzeg. Pośpiewać wśród ptaków mew.

Musisz wiedzieć jeszcze jedną rzecz. A właściwie tylko jedną. Cały ten chaos powodowany różnymi wyrazami prowadzi do łatwego opuszczenia tego terenu. Przekaz zawsze jest jeden, tak jak treść bywa jednością. Jednością wśród nas i wśród miłości, którą doświadczamy.

Mam nadzieje, że podoba Ci się nieco odświeżona porcja mnie samego. A teraz zamykasz uszy i umyję talerze. Dlatego w Ciebie wierzę...