"Gringo wśród dzikich plemion" Wojciech Cerjowski (krótka recenzja)

Obawiałem się tego tekstu. To jest pierwsza recenzja książki, jaką piszę. Najbardziej boli świadomość tego, że pamięć jest kiepska i to utrudnia relacje. Podejrzewam, że skupię się bardziej na uczuciach niż faktach.

Na pierwszy rzut wybrałem książkę Wojciecha Cerjowskiego, ponieważ to dość pewny wybór, a lektura zaskakuje lekkością i przygodą. Pan Wojtek pisze - czytaj książki podróżnicze albo sprzedaj pralkę i przeżyj to na własnej skórze. Ja wybieram aspekt drugi i wcale nie narzekam.

Chodzenie po dżungli i poznawanie Indian być może jest fascynujące, ale jednocześnie bardzo niebezpieczne. Można się zgubić, spotkać niebezpieczne zwierzę, czy w końcu ludzi. Ci ostatni to największy problem.

Porównanie do serialu "Boso przez Świat"

Właśnie czytając lekturę z początku obawiałem się, że będą to emocje, które już dobrze znam z telewizji. Jednak nie. Tutaj wszystko jest o wiele bardziej szczegółowe i bardziej wciągające, realistyczne.

Książka mi się spodobała to tego stopnia, że za jakiś czas kupię kolejną. A do wyboru jest ich parę.

Co najbardziej zapamiętałem?

Zapamiętałem mało, ale jednak coś. Nie będę przytaczał cytatu na temat nielegalnego przekraczania granicy. Pierwszy motyw zapamiętany, to jak ptak robił "Truk-truk" i z deszczowej pogody robiła się słoneczna. Minęło trochę czasu i ptak znowu zrobił "truk-truk", a Indianin mówi "Truka na słoneczną pogodę". Cejrowski się skonsternował i pyta: "A czym się różni ten truk od tamtego?". Tamtejszy mówi "niczym, zawsze tak samo Truka, jak pada to znaczy że będzie słońca, jak jest słońce znaczy że będzie deszcz". Taka ciekawostka...

Dla kogo?

Polecam dla każdego, kto chciałby przeżyć przygodę opartą na faktach w lasach Amazonii. Do tego dochodzi dystans i humor pana Wojciecha. Na szczęście nie ma tu miejsca na politykę i kwestie chrześcijańskie.

Zakończenie

Proszę napiszcie, czy Wam się podobało i co ewentualnie musiałbym poćwiczyć i zmienić.

Ocena: 7+/10