Wiosenne pozdrowienia dla czytelników i moje lęki.

 

Witam Was serdecznie.

Dzisiaj napomknę o bólu, o strachu, który mnie paraliżuje i z którym ledwo sobie radzę. 

Prawie codziennie mam taką chwilę, że mam ochotę położyć się w łóżku i stamtąd nie wychodzić. W ten sposób leże godzinę czasu, żeby dojść do siebie. Nie jest to miłe, ani przyjemne. To krzyż, który nosić muszę, bo żadne leki na to nie działają.

Czasem się zastanawiam, że być może powinienem zająć się magią. Czarami... Rytuałami... Już kiedyś to testowałem. Nie boję się tego, ale nie wiem na ile to mądre.

W zeszłym tygodniu był najgorszy tydzień tego roku. Wizyta u lekarza, dentysta i inne lęki, których nie wymienię. Czemu ja się do cholery muszę tak wszystkim przejmować?

Nagroda

Nagrodą jest to życie, które mam. I tak bardzo nie chcę go stracić, że się martwię o to. Niby nie mam zbyt wiele, ale wierzę, że to jednak dużo.

Gram dalej w gry komputerowe i oglądam filmy albo seriale. Za parę dni zrobię przegląd dzieł kinematografii, które zrobiły na mnie wrażenie.

Praca

Temat rzeka. Już wiele lat nie pracuję, bo jestem rencistą, ale to jest moment, w którym chcę wszystko zmienić. Po majówce będę poszukiwał pracy - to już pewne. 

Praca marzeń, bo tak o niej myślę, powinna trwać 2-4h codziennie przez 5-6 dni w tygodniu. Mogę robić właściwie wszystko na co zdrowie mi pozwoli. Czyli tutaj problemy z nogami, bo więcej niż 2 godziny nie wystoję.

Aktualnie...

Przestawiam się na normalne pory. Jest godzina 22:00, a ja się położę nad ranem spać. Więc już jutro jest dla mnie niedziela, czyli dzień odpoczynku.

Teraz wrzucam ten wpis w internet i idę przejrzeć blogi znajomych. Pozdrawiam Was ciepło.